De bril is uitgevonden, of ontstaan in de 13^e eeuw. Er is echter geen heel precies moment bekend wanneer de bril ontstaan is. De eerste brillen werden voornamelijk door oude monniken gebruikt, als hulp bij het kalligraferen. Dit waren dus hoofdzakelijk leesbrillen.

De multifocale, of juister bifocale bril is ontstaan in de 19^e eeuw en is uitgevonden door Benjamin Franklin, een van de presidenten van Amerika. Hij liet in een bril samengesteld uit vier glazen bovenaan twee halve glazen slijpen met een vertesterkte en onderaan twee halve glazen met een leessterkte, met in het midden een horizontale scheidingslijn.

In het midden van de zestiger jaren van de vorige eeuw ontstonden de eerste echte multifocale glazen met een onzichtbare overgang van verte- naar leessterkte. De “Varilux” glazen. Het wennen aan de eerste Variluxglazen was bepaald geen pretje: Naast het leesgebied zaten zones met een zeer sterke vertekening, haast een soort kreukels in het glas. Halverwege de zeventiger jaren ontstond het eerste echt goede multifocale glas: Varilux 2, met een sterk verminderde vertekening en een geleidelijke overgang van verte- naar leeszone was dit met recht het eerste goede varifocale glas.

Om een multifocaal glas te maken werd er door de lenzenslijperij een halffabrikaat ingekocht, waar het hele multifocale ontwerp al op de voorzijde van de lens inzat. De lenzenslijperij maakte de glazen in de definitieve sterkte door de achterzijde van de lens verder te bewerken.